agnes blog ter beschikking wetenschap

Ter beschikking stellen aan de wetenschap

Je lichaam aan de wetenschap geven

Durf en wil jij nadenken over wat je met je lichaam laat gebeuren als je dood bent?

Als uitvaart- en laatstelevensfasebegeleider sta ik zo in het leven dat, het belangrijk is om na te denken over het einde van het leven. Dat er aandacht is om na te denken over de wensen en grenzen en dit ook bespreekbaar te maken. Op deze manier weet iedereen wat er gaat gebeuren en is er duidelijkheid. Dat neemt een hoop onrust weg als de dag eens daar is en verzacht het rouw– verlies- en gemisgevoel.

Voor vele mensen misschien een onbekend iets, of juist heel bekend. Dat kan dan komen doordat je je erin verdiept hebt. Als het lichaam gestopt is met functioneren moet het lichaam voor veiligheidsreden opgeruimd worden. Er kan dan een keuze gemaakt worden uit begraven, cremeren en ter beschikking stellen aan de wetenschap. Dit staat beschreven in de Wet op de Lijkbezorging.
In dit blog licht ik toe, hoe het gaat als je je lichaam aan de wetenschap doneert.

Wat doet de wetenschap met het lichaam?

Artsen, arts-assistenten en studenten doen onderzoek op het lichaam, om meer te weten komen over het menselijk lichaam. Medische specialisten kunnen onderzoek uitvoeren om bijvoorbeeld nieuwe operaties te testen.

de Drie vereisten

Zou je dit willen? Dan zijn deze stappen een vereiste:

  1. Je legt deze keuze vast in een handgeschreven wilsverklaring, ook wel codicil genoemd.
  2. Het codicil moet ondertekend zijn en voorzien van datum.
  3. Je neemt contact met een anatomisch instituut over je keuze. Zij bewaren je handgeschreven wilsverklaring en jij en je eigen huisarts houden zelf een kopie. 

Hoe gaat het verder met het lichaam na overlijden

  1. Het anatomisch instituut wordt op de hoogte gebracht door de eigen huisarts of degene die er vanaf weet.
  2. Het instituut besluit o.a. aan de hand van de doodsoorzaak en of het lichaam daadwerkelijk nodig is. Het kan namelijk zo zijn dat er voldoende lichamen beschikbaar zijn gesteld. Als dat het geval is, volgt er alsnog een begrafenis of crematie van je lichaam.

“Als je voor deze keuze kiest, is het dus van belang dat je een 2e optie achter de hand hebt: begraven of cremeren”

 

Word het lichaam geaccepteerd? Dan moet het lichaam binnen 24 uur op het instituut zijn. Het lichaam wordt nadat het binnengebracht is geconserveerd, dat betekend dat het op de juiste conditie bewaard wordt. Het lichaam kan na 36 uur van overlijden gebruikt worden voor onderzoek.  Na het onderzoek wordt je lichaam anoniem gecremeerd of begraven door het instituut zelf.  Aan het doneren en het uiteindelijk cremeren of begraven van het instituut zitten geen kosten aan verbonden.

Het afscheidsmoment

Omdat het lichaam binnen 24 uur in goede conditie op het instituut moet zijn, is er relatief weinig tijd en ruimte dat de dierbare naasten afscheid kunnen nemen van het lichaam. Natuurlijk, wordt er wel een moment bij stil gestaan, alleen is het wel anders dan anders. In de week van de uitvaart zal er geen plek zijn waar de overledene ligt opgebaard in een kist of afscheidswade.

Bespreek dit dan ook bij leven met de dierbare naasten! Zodat zij direct na overlijden goede vrienden kunnen laten weten dat er een relatief kort moment is voor daadwerkelijk afscheid nemen.

Een afscheid zonder lichaam

Natuurlijk kan er gewoon een rouwkaart verstuurd worden en een afscheidsdienst georganiseerd worden. Dit zal allemaal een beetje anders zijn, dan dat wij traditioneel kennen. Toch merk ik dat, als je deze wens op de juiste manier kenbaar maakt aan je dierbare naasten, dat er begrip is.

Hoe neem je dan afscheid zonder een lichaam? Er zijn allerlei creatieve vormen en mooie rituelen van afscheidsdiensten zoals:

  • Een lege kist vullen met voorwerpen, gedichten, spreuken, bloemen, eigen spullen van het geleefde leven zoals hij was.
  • Een ritueel maken, verbinden met sfeer, geur en kleur.
  • Een levenspad maken. Zoals een fotocollage met teksten van gebeurtenissen.
  • Een ritueel- levensspreker erbij betrekken.

Bespreek en maak dit concreet

Als laatste levensfase begeleider geef ik als advies mee: bespreek je wensen en grenzen met je dierbare naasten. Voor velen is dit een onbekend iets en misschien ook wel een vreemd iets. Door hierover te spreken komen je dierbaren niet voor een misschien vreemde keuze, in hun zienswijze, te staan. Bespreek en leg uit wat het is, laat hen eventueel dit blog lezen en ik kan altijd een helpende hand bieden.

Heeft een dierbare naaste van jou hiervoor gekozen en wil je jouw verhaal met mij delen?
Kan ik iets voor jou en je dierbare naasten betekenen? Neem dan contact met mij op.

Liefs Agnes

 

Dit bericht delen: