Na de uitvaart

En dan is de uitvaart voorbij…

Bij thuiskomst loop je naar binnen, het is leeg en stil in huis. Hij of zij is er echt niet meer.
Je voelt je stuurloos. Wat ga je doen? Waar ga je beginnen zonder die ene persoon? Misschien ga je op de bank zitten of je stapt onder de douche, niets klopt meer.
Dan schiet het je ineens te binnen… de container! Die moet vandaag aan de straat staan. Dat deed ik nooit, dat was niet mijn taak. Het overvalt je. Dit is nog maar iets kleins, hoe ga ik mijn leven verder leven?

De afgelopen week is voorbij gevlogen en er is veel langs je heengegaan. Je was druk bezig met het vormgeven van de uitvaart van jouw dierbare. Je zat in een emotionele rollercoaster.
Het was druk in huis. De hele dag was er visite. Misschien was je moe of had je juist adrenaline om alles goed te regelen. Hoe dan ook, je werd geleefd de laatste dagen.
Maar dan verlaat de laatste gast de uitvaart en moet je naar huis. Iedereen gaat weer door met waar hij of zij mee bezig was, maar jouw wereld staat helemaal stil. Niets is meer zeker vanaf nu. Je moet een nieuwe draai gaan vinden, maar hoe dan?

De eerste stap is bijkomen. Als het onverwachts was moet je eerst bijkomen van de schrik of na een lang ziekbed moet je bijkomen van de zware zorg die je gegeven hebt. Je gedachten en gevoelens schieten misschien wel alle kanten op.

Bewustwording

Na het bijkomen komt bewustwording. Als ik families begeleid zeg ik regelmatig: ‘Kijk maar bewust even achterom, je kindje, broertje, zusje, moeder, vader, opa of oma is hier straks niet meer ’.
Ook kan het helpen om nog voor de uitvaart, als de rouwauto er al is, even samen naar de plek te gaan waar de opbaring was. Geef elkaar daar alvast een dikke knuffel. Dit kan bij thuiskomst verlichting geven als je voor het eerst alleen op de plek bent waar je een week lang nog afscheid kon nemen van je geliefde.

Er wordt regelmatig gesproken over een leegte die je voelt. Maar wat houdt die leegte in?
Ons hoofd weet wel wat er aan de hand is, dat iemand er echt niet meer is. Maar dan komen we toch weer uit op emoties. Het gemis is wat wij voelen op dat moment in combinatie met de gedachte: hoe moeten wij nu verder?

Tips

Probeer zo snel mogelijk je eerste levensbehoeften op te pakken. Zoals goede voeding, rust, de juiste ademhaling en probeer naar buiten te gaan en te blijven bewegen. En ga op onderzoek uit bij jezelf en zoek naar een methode die bij jou past.

Naast het zoeken van steun bij vrienden en familie helpt het soms ook om een boek te lezen over rouw. Manu Keirse (psycholoog) heeft diverse boeken over dit onderwerp geschreven. Hij praat over rouwtaken, zoals verdergaan na het verlies van je dierbare.
Ook is er een speciale app ‘Condole’ ontwikkeld. Deze app verbindt mensen in rouw, waardoor ze elkaar kunnen ondersteunen tijdens de rouwperiode.

Durf ook open te staan voor andere mensen.
Toen ik zelf thuis kwam van het afscheid van mijn dochter heb ik alle bloemen rechtstreeks in de prullenbak gegooid. De emoties namen de overhand en nu weet ik dat dat logisch is. Gelukkig heb ik de kaartjes wel bewaard om ze terug te lezen op een moment dat het voor mij wel paste.

Ook zullen mensen dingen zeggen die je niet wil horen, maar durf open te staan voor de goede bedoelingen. Misschien maakt het je boos en dat is een logische reactie, ook dat is emotie. Maar doe vooral wat goed voelt voor jou. Ga eens op onderzoek uit bij jezelf. Waar heb je behoefte aan? En durf te voelen wat de woorden ‘rouwen’- ‘afscheid’- ‘dood’- ‘sterven’ voor jou betekenen. Probeer daar invulling aan te geven en je gaat steeds meer beseffen dat het anders is en dat besef is goed. Want dat is ook zo. Er is een leven voor en een leven na. Maar ieder leven verdient het om geleefd te worden.

Liefs Agnes

Deze blog is geredigeerd door: JT Communicatie

Dit bericht delen: