Vroeger
Dichtzittende gordijnen, iedereen gekleed in het zwart, moeders die hun kindje niet mochten zien na het overlijden…
Rouwen gebeurde vroeger binnen de eigen muren, in een donker huis. Eigenlijk mocht het er niet zijn. Je moest het alleen doen, zeker na het overlijden van een kindje.
Het werd van je verwacht, het was zoals ‘het hoorde’. Alles alleen dragen en doorgaan. Wat een zware last.. Maar iedereen deed het.
Verandering
Rond het jaar 2000 is er veel veranderd. Er kwam eerst internet voor iedereen, later gevolgd door de opkomst van social media. Je mocht dingen laten zien, van jezelf laten horen. Het ging, zoals wij allemaal weten, in een razend tempo. Zo snel dat we het eigenlijk niet bij konden houden.
Nu
Het meer gezien mogen worden, is de laatste jaren natuurlijk toegenomen. De meningen over social media lopen uiteen en verschillen. Plaats je bijvoorbeeld wel iets over de verjaardag van je kind of van de familie aan de kersttafel? Hoe ver je erin gaat is een persoonlijke keuze.
Wat laat je zien?
Ook zien we steeds meer van een overleden dierbare. Een mooie foto met een gedichtje, een songtekst of alleen een sprekende emoticon. En ook zien we steeds meer beelden van uitvaarten. Als uitvaartondernemer denk ik hier regelmatig over na. Wat kan wel, wat kan niet en vooral wat voelt goed?
Doe ik het voor mijzelf? Of doe ik het voor een ander? Meestal grijp ik terug naar de visie die ik heb over het gebruik van mijn social media en dat is anderen inspireren met een onderwerp waar we eigenlijk niet over willen praten, maar allemaal mee te maken krijgen. Maar ook wil ik mensen laten weten wat er allemaal mogelijk is, want dat is zoveel meer dan er soms gedacht wordt. Afbeeldingen en filmpjes van uitvaarten kunnen deze visie soms versterken en zijn vaak krachtiger dan woorden.
Uiteraard vraag ik altijd toestemming aan de rechthebbenden van het beeldmateriaal. En deze mensen weten als geen ander hoe belangrijk het is om hierover na te denken. Het zou mooi zijn als door het delen van verhalen en mogelijkheden mensen meer tot zelfonderzoek overgaan. Wat kan er allemaal? Wat is er allemaal mogelijk en wat wil ik hierin?
En dat is toch een enorme verandering en vooruitgang ten opzichte van vroeger?
Liefs Agnes
Deze blog is geredigeerd door: JT Communicatie