Mijn interview met defensie

Na zo’n 15 jaar bij de Marechaussee te hebben gewerkt, besloot Agnes (38) op haar 35e om Defensie te verlaten en te beginnen als zelfstandig uitvaartondernemer. ‘Mensen denken vaak dat ik compleet iets anders ben gaan doen, maar zo zie ik dat niet. Ik neem in mijn huidige werk júist heel veel kwaliteiten mee die ik heb geleerd bij Defensie.’

Wat heb je precies gedaan bij de marechaussee?

‘Toen ik begon heb ik zo’n vijf jaar als opsporingsambtenaar op Schiphol gewerkt. Daar hield ik me onder meer bezig met arrestanten- en passantenwacht en een stukje politiedienst. Op een gegeven moment ging ik de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk (SPW) doen, waarna ik aan de slag ging op een soort heropvoedingskamp met probleemjongeren in Soesterberg, genaamd De Uitdaging. Dat kamp was Defensie-breed en dus niet enkel verbonden aan de Marechaussee. Die coachende rol bleek ik heel leuk te vinden, dus toen heb ik na een kleine drie jaar mijn blik verder verruimd als instructeur bij het Opleidings-, Trainings- en Kenniscentrum Koninklijke Marechaussee in Apeldoorn.’

‘Ik kwam er steeds meer achter dat ik het liefst bezig ben met het vormen en begeleiden van de mens. Het geeft me een goed gevoel om mensen te kunnen laten inzien hoe hun gedrag zich verhoudt tot de verwachtingen van de maatschappij. Zo vertelde een jongen me eens dat hij fietsen stal, ze opknapte en vervolgens doorverkocht. Daar verdiende hij zo lekker mee, dat hij op een gegeven moment een schuur vol had met gestolen fietsen en scooters én junkies die voor hem aan het werk waren. Nooit was het een maatschappelijk werker of psycholoog gelukt om tot hem door te dringen dat zoiets niet kan, totdat ik het omdraaide en tegen hem zei: “Weet je wel hoe slim jij bent? Je bent zo’n goede verkoper, wat nou als je daar eens een opleiding in gaat volgen?” Dat bleek hem uiteindelijk wél te motiveren.’

‘Ik werd zwanger van mijn eerste dochter, Hannah, en kreeg toen de kans om administratief werk te doen bij Defensie. Maar toen ik later zwanger was van mijn tweede dochter, Anouk, ging er veel mis. Helaas overleed Anouk drie dagen na haar geboorte door een combinatie van verschillende complicaties. Omdat mijn lichaam na de geboorte wel fysiek klaar was om een kind in leven te houden, kreeg ik veel lichamelijke klachten en kwam ik in de ziektewet. Daarom heb ik Defensie uiteindelijk verlaten.’

‘In de week van Anouks uitvaart zat ik met best veel vragen, terwijl er allerlei belangrijke beslissingen gemaakt moesten worden. Tegelijkertijd groeide bij mij een steeds sterker gevoel dat ik iets voor anderen wilde betekenen. Tijdens mijn ziekteverlof heb ik veel gepraat met de geestelijk verzorger op de kazerne en die heeft mij gemotiveerd om de opleiding tot uitvaartverzorger te volgen. Ik ben daarnaast veel gaan lezen over het onderwerp, waardoor ik mijn eigen visie op rouw heb ontwikkeld. Ik zie rouwen als een gebeurtenis in het leven die je zelf in de hand hebt. Alle gevoelens mogen er zijn, maar je moet je eigen leven wel weer herpakken. Naast het herdenken van de overledene probeer ik nabestaanden ook bewust te laten nadenken over hun eigen leven en toekomst. En zo sta ik er zelf ook in: ik wil me richten op de toekomst.’

‘Zeker, Defensie heeft veel voor mij betekend. Bij het vormgeven van een afscheidsdienst komt veel planning kijken. Als militair heb ik geleerd om processen gestructureerd aan te pakken en goed te communiceren. Maar ook het doen van voorverkenning: naar de kerk van tevoren, websites van locaties bekijken, voorgesprekken voeren en onderzoeken wie iemand was. Ik ben in gesprek met allerlei soorten mensen en families en dat vergt duidelijke communicatie. Onderzoeken, begeleiden, doorgronden, helder communiceren en jezelf herpakken zijn vaardigheden die ik juist bij Defensie heb ontwikkeld.’